خرید آسفالت و قیر

آسفالت و قیر

 

قیر از کاربردی‌ترین مصالح پایه ساختمانی است که برای تکمیل سازه‌های آبی و یا بخش‌های آب‌بندی ‌شده ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در عین ‌حال از قدرت چسبندگی قیر برای ساخت انواع آسفالت مناسب فعالیت‌های راه‌سازی تا پوشش عایق شده فضاهای ساختمانی استفاده می‌کنند. قیر در دسته مصالح ساختمانی کلیدی است که به ‌عنوان متریال مکمل فعالیت‌های عمرانی استفاده می‌شود. در حال حاضر این ماده به شکل مستقیم برای فعالیت‌های عمرانی کارایی ندارد. بلکه به ‌عنوان چسبی قدرتمند و یا متریالی آب‌گریز در کنار دیگر مصالح ساختمانی برای تکمیل فضاهای عمرانی استفاده می‌شود.

 

قیر چیست؟

قیر ماده‌ای چسبناک، خمیری شکل و کاملاً سیاه‌رنگ است که از مشتقات فرعی صنایع پالایشگاهی در مسیر تهیه فرآورده‌های نفتی می‌باشد. این ماده سیاه‌رنگ کاملاً آب گریز است. لذا از قیر برای ساخت عایق کاری‌های رطوبتی فضاهای ساختمانی استفاده می‌شود. در عین ‌حال قدرت چسبندگی بسیار بالایی دارد که کاملاً مناسب طراحی انواع آسفالت در فعالیت‌های راه‌سازی است.

قیر نوع ساختار هیدروکربن بسیار متراکم است. این ماده در مسیر تهیه فرآورده‌های نفتی از بخش‌های سنگین برج تقطیر پالایشگاهی تهیه می‌شود. به نوعی قیر ساختار بسیار متراکم شده نفت خام است که دارای مقدار کربن بسیار زیادی است. حجم کربن در زنجیره هیدروکربن انواع قیر تا مرز 90 درصد از حجم کل قیر را تشکیل می‌دهد. به ‌همین دلیل این ماده کاملا چگال و بسیار متراکم است.

 

 

قیر به شکل طبیعی در فضاهای خاص جغرافیایی وجود دارد. اما آنچه به ‌عنوان قیر می‌شناسیم، تماماً محصول تهیه شده از صنایع پالایشگاهی است که به دو روش اجرای مستقیم و یا روش دمیدن هوا براساس فرایندهای مقطعی در پالایش نهایی نفت خام تهیه می‌شود. قیر از کاربردی‌ترین مصالح ساختمانی است. چرا که می‌تواند ساختارهای حساس فضاهای عمرانی را در مقابل عامل مخرب رطوبت برای مدت‌ها محفوظ نگه ‌دارد.

 

کاربردهای قیر چیست؟

معمولاً از قیر در حوزه‌های متفاوت راه‌سازی و عایق کاری استفاده می‌شود. حدود 90 درصد از قیر تولید شده در صنایع پالایشگاهی برای مصارف راه‌سازی و تولید آسفالت مورد استفاده قرار می‌گیرند و از ده درصد باقیمانده برای تهیه انواع فرآورده‌های عایق‌کاری ساختمانی مانند ساخت انواع ایزوگام استفاده می‌شود. البته بخشی از قیر تولید صنایع پالایشگاهی برای تهیه انواع آسفالت حفاظتی می‌باشد که نوعی آسفالت برای پوشش ضد رطوبت ساختمانی است.

 

عایق کاری با قیر

قیر متریالی کاملاً آب گریز است. این ماده در مقابل سطح رطوبت بالای محیط و حتی جریان پاشش آب به مقدار زیاد کاملاً مقاوم است و هیچ درصدی از رطوبت را عبور نمی‌دهد. پوشش گسترده و یکپارچه قیر از بهترین عایق کاری‌های ساختمانی است. از قیر برای تهیه آستر عایق کاری شده پشت‌بام‌ها، کف حمام‌ها و یا سرویس‌های بهداشتی ساختمان‌ها استفاده می‌شود. این ماده در عایق‌کاری جداره تمامی سازه‌های آبی مانند استخرها و یا مخازن کارایی دارد. در عین ‌حال به ‌عنوان پوشش حفاظتی دیوارها که در مواجهه آب هستند، استفاده می‌شود. البته برای تثبیت قیر در فرایند عایق‌کاری از متریال‌های نگه‌دارنده مانند گونی استفاده می‌کنند. روش قیرگونی ایده‌ی کلاسیک عایق‌کاری فضاهای ساختمانی است. در حال حاضر از روش نمد قیری که با عنوان ایزوگام می‌شناسیم، برای عایق‌کاری رطوبت جداره‌های ساختمانی استفاده می‌شود.

 

تولید آسفالت

عمده کاربرد قیر در تهیه انواع آسفالت مناسب انواع فعالیت‌های راه‌سازی است. قیر متریال کامل چسبناک و ماندگاری است که با قیمت مناسب در حجم زیاد تولید می‌شود. این ماده برای تکمیل فرم پایه انواع آسفالت در پروژه‌های راه‌سازی کارایی دارد. از قیر برای نگه‌داشتن سنگدانه‌های شن و ماسه در کنار هم و تهیه انواع آسفالت رویه، آستر و اساس قیری استفاده می‌کنند. در عین ‌حال نوع خاصی از قیر برای تهیه آسفالت سرد استفاده می‌شود. کاربردهای قیر در راه‌سازی به ‌قرار زیر هستند.

• تهیه انواع روکش سطحی جاده‌های آسفالتی
• ماکادام فنوزی
• آسفالت سرد
• درز بندی ترک‌های عمیق سطوح جاده
• اندود سطحی
• اندود تقویتی
• تحکیم خاک با استفاده از انواع روش‌های قیر پاشی
• غبار نشانی
• تثبیت شن‌های روان
• تولید انواع مالچ‌های ساختمانی کشاورزی و راه‌سازی

 

انواع قیر کدام‌اند؟

قیر ترکیبی سنگین از زنجیره هیدروکربن است که در دسته مشتقات اصلی از محصولات نفتی قرار می‌گیرد. انواع قیر ساختار هیدروکربن متفاوتی دارند. در کل قیرها را براساس منشأ شکل‌گیری در دو گروه قرار می‌دهند.

• قیر طبیعی
• قیر نفتی

در ادامه به بررسی هر کدام از این قیرها و قابلیت‌های کاربردی آنها می‌پردازیم.

 

قیرهای طبیعی

هر نوع قیر خالص تهیه شده از منابع طبیعی را می‌گویند. این قیرها در لایه‌های کم‌عمق از پوسته زمین به شکل طبیعی حضور دارند. قیر طبیعی در اصل همان نفت خام است که تحت تأثیر فشار لایه‌های سطحی زمین و بر اثر هوازدگی تبدیل به قیر با درجه تراکم بالای هیدروکربن شده‌ است. انواع قیر طبیعی در گونه‌های دریاچه‌ای، قیر سنگ‌ها و گیلسونالیت‌ها دسته‌بندی می‌شوند. قیرهای طبیعی چندان مورد توجه صنایع پالایشگاهی نیستند. این نوع قیر فرایند استخراج سخت و گاهاً هزینه برداری دارند. لذا عموماً در سطح تجاری شده برای مصارف عایق کاری و حتی تهیه‌ی انواع آسفالت کارایی ندارند.

 

قیر نفتی

به هر نوع قیر که در صنایع پالایشگاهی از روش تقطیر نفت خام تهیه شود، اصطلاحاً قیر نفتی می‌گویند. این محصول از حرارت تحت فشار نفت در برج‌های تقطیر پالایشگاهی تهیه می‌شود. برای انجام عملیات تقطیر نفت خام آن را در کوره‌هایی مخصوص تا دمای 300 الی 350 درجه سانتی‌گراد حرارت می‌دهند. در فرآیند حرارت دادن بخش‌های مختلفی از ترکیبات با نقطه جوش متفاوت شکل می‌گیرند. این ترکیبات در طول ستون برج تقطیر بالا رفته و از یکدیگر جدا می‌شوند. اجزای سبک در بالاترین بخش برج تقطیر شامل بنزین، نفت سفید، گاز و... می‌باشد. اما اجزای سنگین نفت خام در ترکیب متراکم از زنجیره‌های هیدروکربن به سمت پایین برج تقطیر هدایت می‌شوند. این ترکیب متراکم سیاه‌رنگ کاملاً چسبناک انواع قیر نفتی هستند. این قیرها در گونه‌های متفاوت دسته‌بندی می‌شوند که به‌ قرار زیر می‌باشند.

• قیر خالص: از پروسه تقطیر نفت خام زنجیره‌های هیدروکربن سبک با درجه حرارت پایین‌تر تبخیر می‌شوند و به سمت بالای برج هدایت می‌شوند. اما هیدروکربن‌های سنگین‌تر در پایین‌ترین بخش ته‌نشین می‌شوند. این هیدروکربن‌های سنگین ته‌نشین شده در برج تقطیر پالایشگاهی همان قیر خالص است که بسته به نوع ساختار هیدرو کربن درجات سفتی متفاوتی دارند. با دمیدن هوا در قیر خالص برج تقطیر نوع دیگری از قیر تهیه می‌شود که به ‌عنوان قیر دمیده می‌شناسیم. برای این منظور هوا با فشار زیاد در سطح دمای 200 الی 300 درجه سانتی‌گراد در قیر خالص جریان پیدا می‌کند تا حالت متفاوتی از قیر دمیده شده تهیه شود.
• قیر امولوسیون: قیر امولوسیون نوع تکامل‌ یافته از قیر نفتی است که در پروسه تفکیک قیر هوادهی شده تهیه می‌شود. این قیرها شرایط استفاده و نگهداری ساده‌ای دارند. قیر امولوسیون بدون نیاز به فرآیند گرمادهی استفاده می‌شود. در عین ‌حال برای تهیه آن نیاز به حلال‌ها نداریم. این قیرها به ‌سختی آتش می‌گیرند. لذا شرایط نگه‌داری تا حمل‌ونقل ساده و کاملاً امنی دارند. در عین ‌حال مقدار حلال پذیری آنها کم است. لذا باعث آلوده کردن محیط ‌زیست نمی‌شوند. عمده کاربرد قیر امولوسیون در تهیه آسفالت سرد، آسفالت سطحی و یا تثبیت شن‌های روان در تهیه انواع مالچ می‌باشد. در عین ‌حال از این قیر برای کاربردهای حفاظتی و تهیه انواع عایق‌ کاری سطح مخازن استفاده می‌شود.
• قیر محلول: نوع خاصی از قیر هستند که با حل شدن قیر خالص نفتی در حلال‌هایی خاص با پایه روغن و یا نفتی تهیه می‌شوند. حضور حلال در تهیه این نوع قیر اهمیت بالایی دارد. تا جاییکه نوع قیر محلول و حتی کیفیت تهیه آن کاملاً وابسته به نوع حلال و روش تهیه قیر محلول دارد.

 

آسفالت:

همانطور که بالاتر ذکر شد، یکی از کابرد های قیر در تولید آسفالت می باشد. آسفالت متریال اصلی در کف‌سازی فضاهای عمرانی است که مانع از نفوذ آب به لایه‌های زیرین می‌شود. انواع آسفالت از مهم‌ترین مصالح ساختمانی هستند که در سطح فعالیت‌های ساختمان‌سازی تا عملیات‌های متنوع راه‌سازی و محوطه سازی کارایی دارند. آسفالت مصالح متداول در دسته فعالیت‌های کف‌سازی قرار می‌گیرد. اما به ‌مراتب روش اجرایی ساده‌تر، کم‌هزینه‌تر و حتی مؤثرتر از پوشش‌های بتنی دارد. ضدآب بودن اصلی‌ترین و البته کاربردی‌ترین ویژگی انواع آسفالت است که آنها را مناسب استفاده در بسیاری از فعالیت‌های ساختمانی و راه‌سازی کرده ‌است.

 

موارد استفاده از آسفالت کدام‌اند؟

آسفالت متریال پوششی است که برای ایجاد سطحی صاف و یکدست با مقاومت فیزیکی زیاد استفاده می‌شود. در عین‌ حال از قابلیت ضدآب بودن آسفالت برای طراحی بخش‌های مقاوم در مقابل رطوبت فضاهای ساختمانی و محوطه‌های عمرانی استفاده می‌شود.موارد استفاده از آسفالت متنوع است و تماماً وابسته به نوع آسفالت دارد. در یک نگاه کلی می‌توانیم قابلیت کاربردی انواع آسفالت را در سه ایده کاربردی خلاصه کنیم.

• طراحی محوطه‌های صاف
• طراحی محوطه‌های مقاوم در مقابل عبور وسایل نقلیه و ترددهای سنگین
• طراحی سطوح ضدآب

با در نظر داشتن این سه قابلیت می‌توانیم دورنمای مناسبی از موارد کاربردی انواع آسفالت داشته باشیم. راه‌سازی از مهم‌ترین و البته شناخته ‌شده‌ترین موارد کاربردی انواع آسفالت است. زیرا آسفالت شرایط اجرای سریع و ساده و کم‌هزینه برای پوشش نهایی سطح بزرگ جاده‌ها و خیابان‌های شهری را دارد. در عین ‌حال ساختاری یکپارچه، مقاوم و ماندگار است که به ‌خوبی می‌تواند بار سنگین ناشی از ترافیک زیاد وسایل نقلیه را تحمل نماید. در نهایت نیز آب گریز است و مانع از نفوذ آب به لایه‌های زیر عملیات راه‌سازی و تخریب بافت جاده‌ها خواهد شد.

از آسفالت در عملیات‌های عمرانی و فضاهای ساختمانی نیز استفاده می‌شود. آسفالت از کلاسیک‌ترین پوشش سقف ساختمانی بدون شیروانی است. زیرا سبک ‌وزن است و مانع از سنگین شدن سقف ساختمان خواهد شد. در عین ‌حال کاملاً آب گریز است که از نفوذ رطوبت به فضای ساختمان جلوگیری خواهد کرد. آسفالت پشت بامی در سطحی وسیع برای اجرای بسیاری از فضاهای ساختمانی استفاده شده است. برای درک بهتر از موارد استفاده آسفالت باید دید فنی مناسبی از انواع آسفالت داشته باشید. در ادامه به تحلیل فنی انواع آسفالت با جزئیات کاربردی آنها می‌پردازیم.

 

 

انواع آسفالت کدام‌اند؟

آسفالت در هر روش ساخت و یا هر فضای کاربردی در دسته مصالح پوششی قرار می‌گیرد. آسفالت برای ساختن سازه‌ها و ساختارهای عمرانی کارایی ندارد. بلکه در انواع گوناگون مخصوص پوشش محافظتی انواع سطوح تهیه می‌شود. قابلیت محافظتی آسفالت بسته به سبک کاربری تا روش ساخت متفاوت است. قاعدتاً آسفالت مناسب جاده‌های بین شهری با آسفالت پشت بامی متفاوت است. این مباحث باعث شده تا انواع آسفالت با قابلیت‌های تخصصی طراحی شوند که به قرار زیر هستند.

• آسفالت گرم
• آسفالت سرد
• آسفالت حفاظتی

 

آسفالت گرم

آسفالتی است که با استفاده از حرارت دادن شن و ماسه توسط قیر داغ تهیه می‌شود. در روش ساخت این نوع آسفالت همگی مصالح به‌ صورت گرم با یکدیگر مخلوط می‌شوند و مادامیکه هنوز کاملاً داغ هستند، برای گسترده شدن بر روی سطوح استفاده می‌شوند.

آسفالت گرم متداول‌ترین نوع آسفالت است. آنچه که برای پوشش سطوح معابر شهری و جاده‌های بین شهری استفاده می‌شود، از همین انواع آسفالت گرم می‌باشند. درصد حجمی مصالح سنگی در ترکیب آسفالت گرم بسیار زیاد است. بیش ‌از 90 الی 95 درصد حجمی و وزنی این نوع آسفالت از دانه‌های شن و ماسه تشکیل شده ‌است. لذا انتخاب نوع شن و ماسه، دانه‌بندی آنها و حتی جنس سنگ در کیفیت و کارایی نهایی آسفالت گرم کاملا تأثیرگذار است.

برای تهیه آسفالت گرم، قیر را با محدوده دمایی 105 الی 165 درجه سانتی‌گراد گرم می‌کنند. سپس با مخلوط کردن دانه‌های شن و ماسه در قیر گرم و روان شده مخلوطی خمیری شکل و کاملاً سیاه‌ رنگ تهیه می‌شود که مناسب پوشش نهایی و کاملاً مقاوم محوطه‌های عمرانی اعم از سطوح خاکی، شنی، سنگی، سیمانی و بتنی است. از آسفالت گرم در فضاهای کاربردی گسترده مانند روسازی راه‌ها، باند فرودگاهی و... استفاده می‌شود. این نوع آسفالت به‌ خوبی می‌تواند اثر دینامیک بارهای سنگین و متحرک را تحمل نماید. انواع آسفالت گرم به قرار زیر هستند.

• آسفالت توپکا (رویه): برای ساخت آخرین لایه از آسفالت کشی معابر از آسفالت توپکا و یا آسفالت رویه استفاده می‌کنند. این نوع آسفالت به شکلی طراحی‌ شده است که می‌تواند بارهای سنگین و دینامیک وسایل نقلیه متحرک را تحمل کند. در عین ‌حال از مقاومت مطلوب در مقابل عوامل جوی مانند جریان آب، یخ‌بندان، تغییرات شدید دما و... برخوردار است. برای ساخت آسفالت توپکا از حجم قیر بیشتری به نسبت دیگر انواع آسفالت استفاده می‌شود. شن استفاده ‌شده در این نوع آسفالت، دانه‌بندی ریزتری دارد. لذا سطح کاملاً یکنواخت‌تری ایجاد می‌کند.
• آسفالت بیندر (آستر): آسفالت بیندر یا آسفالت آستر مخصوص رویه سازی فضای میان لایه‌های آسفالتی طراحی ‌شده است. از این آسفالت بر روی سطوح اساسی و زیرین می‌گسترانند تا بستری مناسب برای کشیدن آسفالت رویه باشد. آسفالت بیندر سطحی با مقدار اصطکاک زیاد است. این سطح میانی باید اتصالی محکم با سطوح زیرین برقرار نماید و هم توانایی نگه‌ داشتن آسفالت رویه را داشته باشد. لذا در مراحل ساخت این نوع آسفالت از شن با دانه‌بندی تقریباً درشت به مقدار 5 الی 19 میلی‌متری استفاده می‌شود. بافت آسفالت بیندر با شن دانه درشت ساختاری کاملاً مقاوم است که سطح تحمل بارهای خیلی سنگین را دارد.
• آسفالت متخلخل: آسفالت متخلخل ایده‌ی کارآمد برای زه‌کشی مناسب سطوح در جاده‌ها و خیابان‌های شهری است. آب مشکل جدی آسفالت کشی در معابر شهری است. آسفالت‌های معمولی کاملاً ضدآب هستند و مانع از نفوذ آب به لایه‌های زیرین خود می‌شوند. لذا آب حجم باران در سطح آنها جریان پیدا می‌کند. اما آسفالت متخلخل با حضور فضاهای خالی به ‌راحتی می‌تواند حجم زیاد آب در روزهای بارانی را مدیریت کند. این نوع آسفالت با روش دانه بندی گسسته تهیه می‌شود که پس ‌از سخت شدن قیر دارای فضاهای خالی زیادی است. تا حدود 20 درصد از ضخامت آسفالت متخلخل شامل فضاهای خالی است که به شکل شبکه‌ای گسترده برای جذب آب از سطح آسفالت کارایی دارد. آسفالت متخلخل باعث تخلیه سریع آب از سطح جاده‌ها می‌شود. در نتیجه باعث افزایش ایمنی وسایل نقلیه خواهد شد. عموماً از این نوع آسفالت برای رویه کشی نهایی جاده‌های پرترافیک بین شهری که سرعت وسایل نقلیه زیاد است، استفاده می‌کنند.
• اساس قیری: اساس قیری اولین لایه آسفالت کشی بر روی بستر خاکی جاده است. این نوع آسفالت با استفاده از شن در دانه‌بندی بسیار درشت 50 الی 75 میلی‌متری تهیه می‌شود. شن این لایه از نوع شکسته است که مقدار اصطکاک بسیار بالایی ایجاد می‌کند. در عین حال سطح مقاومت فیزیکی بسیار بالایی نیز دارد. از طرفی طراحی این لایه با شن دانه درشت باعث ایجاد فضاهای توخالی شده که شرایط زه‌کشی مناسبی دارد و باعث تخلیه سریع آب از سطح جاده می‌شود. اساس قیری قبل‌ از آنکه آسفالتی برای تردد خودروها باشد، یک لایه مقاوم ساختاریافته است که می‌تواند پوشش سنگین آسفالت رویه را بر روی بستر آماده شده و خاک کوبیده شده جاده بگستراند.
• ماسه آسفالت: در ساخت این نوع آسفالت به‌جای شن و یا ترکیب شن و ماسه تماماً از ماسه استفاده می‌شود. ماسه، دانه‌بندی بسیار کوچک‌تری از انواع شن دارد. لذا با ترکیب شدن با قیر مخلوطی کاملاً خمیری شکل ایجاد می‌کند. ماسه آسفالت نوعی پرکننده مقاوم عمرانی است و از آن او عموما برای پر کردن سطوحی که ناهمواری زیادی دارند، استفاده می‌شود. ماسه آسفالت برای پوشش یکسره جاده‌ها نیست. بلکه متریال مناسب برای عملیات ترمیم آسفالت و برطرف کردن ناهمواری‌های سطح آسفالت رویه است.

 

آسفالت سرد

آسفالت سرد از مخلوط شدن شن و ماسه با قیر در دمای محیط ساخته می‌شود. در مراحل ساخت این نوع آسفالت هیچ حرارتی به کار نمی‌رود. بلکه از قیر با گرانروی کم که شرایط روان پذیری مناسبی دارد، برای مخلوط شدن با دانه‌های شن استفاده می‌کنند. البته گاهاً و به ضرورت ممکن است قیر را اندکی گرم کرده تا مقدار روان پذیری مناسب را پیدا کند. اما در این روش دیگر مصالح اعم از قلوه‌سنگ‌های درشت، شن تا دانه‌های ریز و سبک ماسه را گرم نمی‌کنند. آسفالت تهیه‌ شده را در همان شرایط دمایی محیط بر روی سطوح می‌گسترانند تا کاملاً خشک شود.

آسفالت سرد قابلیت حمل شدن در مسافت‌های طولانی را دارد. لذا می‌توانیم این نوع آسفالت را در محل کارخانه تهیه کرده و در مکان بسیار دورتر استفاده کنیم. حتی می‌توان آسفالت سرد تهیه شده را انبار کرد تا در زمانی دیگر از آن برای پوشش سطوح استفاده نماییم.

شرایط کاربردی آسفالت سرد به ‌مراتب کمتر از آسفالت گرم است. اما قابلیت استفاده در تمامی لایه‌های طراحی آسفالت جاده‌ای اعم از اساس قیری تا آستر کشی و حتی رویه‌سازی را دارد. لکن برای این منظور دستورالعمل‌های تخصصی تدوین شده ‌است که تنها با رعایت آنها می‌توانیم از آسفالت سرد به‌جای آسفالت گرم در پوشش معابر و جاده‌ها استفاده کنیم.

 

 

آسفالت حفاظتی

آسفالت حفاظتی برای محفوظ کردن محدوده‌های عمرانی و یا فضاهای ساختمانی طراحی می‌شود. این نوع آسفالت از مخلوط شدن قیر داغ با سنگدانه‌های بسیار ریز شن و ماسه تهیه می‌شود. آسفالت حفاظتی برای تردد خودروها و پوشاندن جاده‌ها کارایی ندارد. بلکه تماماً به‌ عنوان لایه‌ی حفاظتی در مقابل نفوذ آب و رطوبت طراحی ‌شده است. عمده کاربرد آسفالت حفاظتی برای پوشش یکپارچه پشت‌بام‌ها به ‌منظور جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت در فضاهای ساختمانی می‌باشد. البته از این نوع آسفالت پشت بامی می‌توانیم برای پوشش معابر شهری که بار ترافیک سبک و کمی دارند نیز استفاده کنیم.

در ساخت آسفالت حفاظتی مانند آسفالت پشت بامی از حجم قیر بسیار زیادتری به نسبت دیگر آسفالت‌ها استفاده شده ‌است تا قابلیت ضدآب شدن کاملی داشته باشد. اما استفاده‌ی کمتر از سنگدانه‌های شن و ماسه باعث شده تا مقدار مقاومت فیزیکی این نوع آسفالت بسیار کاهش پیدا کند.

درجات مختلفی برای طراحی و ساخت انواع آسفالت حفاظتی مطرح است. به‌ عنوان مثال انواع قیر پاشی در سطح جاده‌ها و یا پاشش قیر در سطح جاده خاکی و ریختن شن بر روی آنها و حتی استفاده از دوغاب های قیری در پوشش سطوح در دسته انواع آسفالت حفاظتی قرار می‌گیرند.